HOME | LOCATIES | WANDELINGEN | NIEUWS
WANDELINGEN FEBRUARI 2009:
dinsdag 3 februari: Hattem, Molencate 
donderdag 5 februari: Ommen, Sahara
dinsdag 10 februari: Heerde, Tonnebergroute
donderdag 12 februari: Hattem/Wezep
dinsdag 17 februari: Laag Zuthem, Alerdinck
donderdag 19 februari: Vilsteren
dinsdag 24 februari: Olst/Deventer De Haere
donderdag 26 februari: Groot Stokkert
WANDELING OP DINSDAG 3 FEBRUARI:
Het was koud en droog weer vandaag. Omdat Rob en Joke op tijd terug wilden zijn gingen we niet zover weg.We waren met zeven walkers deze keer te weten Rob-Joke-Dinnie-Rita-Jan-Lia en Ria liep vandaag ook weer mee na een afwezigheid van zo"n 6 a 7 weken. Even door de pijn heen lopen zei ze op een geven moment.. Ja ja je kunt het ook forceren. Het was lekker wandel weer. Dinnie zag het in het begin niet zo omdat ze de weg niet op Molecate weet en ! zei ze Michael is er ook niet bij en die weet hier de
weg. Het is allemaal goed gekomen, we zijn niet verdwaald. Koffie gedronken in Hattem op het hoekje, gezellig geklets en zo is het weer tijd om huiswaarts te keren. ©Groeten Jan

WANDELING OP DONDERDAG 5 FEBRUARI:

Vandaag zijn we met Eugene, Jan, Thea, Rita en Dinie. We kunnen dus met z'n allen in de auto van Eugene en we gaan naar Ommen. Naar de Sahara, daar zijn we lang niet geweest. Het is lekker weer, blijft droog en we wandelen in een lekker tempo. Het is mooi daar en geen modder. Af en toe lekker mul zand, maar dat is goed voor de conditie. Koffiedrinken op het hoekje in Ommen. Ze hebben de boel veranderd daar, onze stamtafel stond op een andere plek, maar we vinden hem wel. We hebben weer allerlei onderwerpen behandeld, het was, zoals altijd,  gezellig. Eugene heeft ons weer veilig thuisgebracht. ©Dinie

WANDELING OP DINSDAG 10 FEBRUARI:

We waren vandaag met zeven walkers Ria-Rita-Dinie-Lia-Eugene-Gerrit en Jan. Rob had afgebeld, ze waren behoorlijk verkouden maar zouden wel bij Ria koffie komen drinken want die hield haar verjaardag. De afspraak was naar Hattem Vogelensang te gaan. Maar ja, Eugene reed ons op de IJsselallee voorbij zonder ons op te merken en reed de afslag Hattem ook voorbij. Ria reed in de andere auto en moest flink aan poten om Eugene bij te houden. De snelheden liepen op tot zowat 150 km per uur en nog was Eugene niet bij te houden. Bij Heerde ging hij er af en sloeg links af en ging weer richting Wezep. In de auto van Ria snapten we er niets van. Later bleek dat ze een verkeerde auto in de gaten hielden, met de uitspraak nou Ria scheurt er aardig oplos, maar dat zeiden wij van Eugene ook. Al met al kwam het toch nog goed en gingen we de Tonnenberg route lopen. We werden op de parkeerplaats begroet door kleine Fleurtjes ( de hond van Gerrit ) die niet bij ons weg te slaan waren. Onderweg werd er weer flink gekletst. De grond was nog behoorlijk hard en omdat het geregend had lagen er veel plassen. Het was behoorlijk warm om te lopen. Daarna naar Ria om koffie met gebak te consumeren en een glaasje erbij met likeur en slagroom. 

Dinie had Michaël gebeld en Jan Rob en Joke dus die waren ook present. Thea was ziek.

 

Er werd weer over van alles en nog wat gekletst ook over leuke dingen want er werd behoorlijk gelachen, Ria demonstreerde wat WII is. Sommigen namen nog een gebakje want dat moest toch op. 

Om 12 uur was de pret voorbij. Het was inmiddels gaan regenen dus werden we toch nog nat. De zieken beterschap gewenst, ©Jan
WANDELING OP DONDERDAG 12 FEBRUARI:
Vandaag wandelen Rita, Jan en Dinie en we gaan naar de Wezeper hei (Vogelesangh). We zijn nu met 1 auto, dus dat moet lukken. En inderdaad, we zijn er vlot. De zon schijnt en op het brede pad kunnen we meestal met z'n drieën naast elkaar lopen. Kunnen we gezellig kletsen met z'n allen. Na een poosje gaat het sneeuwen, niet hard, dus dat is wel leuk. Het gebied is in trek, eerst komen we drie militairen tegen, op oefening?, dan 2 nordic walksters en daarna een heleboel politie met politiehonden, die aan het trainen zijn. Een agent vertelt ons dat hij een Hollandse herder heeft. Het is een mooie hond. We gaan koffiedrinken bij Strogett in Hattem. Naar de Koekeloere kan niet, want de laatste keer dat we daar waren, waren we ook met drie en toen hebben we beloofd de volgende keer met meer te komen en, dat speelt natuurlijk ook mee,  bij Strogett krijg je bij de koffie een plak cake en soms een klein likeurtje met slagroom. Nu dus ook. Onder het genot van dat lekkers kletsen we gezellig. Ook in de auto gaan we gewoon door, onderwerp: boeken en dan zijn wij met z'n drieën niet gauw uitgepraat. Tot volgende week. ©Dinie 

WANDELING OP DINSDAG 17 FEBRUARI:

Acht nwkc’ers stonden gereed om te vertrekken. Op Karin-Gerrit- Joke en Ria na was iedereen er.
We gingen naar de Alerdinck omdat Michaël zijn verjaardag hield. Jan draaide de parkeerplaats af toen hij achter zich getoeter hoorde. Ria kwam nog aangereden, dus dat waren 3 auto's.
We reden door Laag Zuthem toen ineens iemand de straat opsprong voor de auto van Jan, en die hem naar de kant dirigeerde. Wat bleek? Jan had te hard gereden volgens de politieman die met een lasergun in de hand  stond. Je mocht er 30 op de lasergun stond 44 kmh. Zoals gewoonlijk had Jan niets bij zich, dus moest alles gecontroleerd worden. Omdat hij niets bij zich had kreeg hij daar een waarschuwing voor. Voor de snelheid komt vanzelf een acceptgiro uit Leeuwarden. Het zij zo.
Op de Alerdinck was het wel goed lopen, niet te veel modder of plassen. Na een kilometer of 3,5 had Lia het wel gezien en wilde in de auto op ons wachten maar dat ging niet door, samen uit samen thuis dus op naar de van Zuylenware, waar Michaël ons al op stond te wachten. Jan haalde Joke en Karin op, zij werden hartelijk begroet door de hele kluit. Er werd gezongen voor Michaël, Eugene en Ria, want dat waren we bij hun verjaardagsviering vergeten. Er werden weer heel wat verhalen verteld, wat we meegemaakt hadden in het verkeer en er werd hartelijk gelachen om alles.
  

De koffie en gebak smaakte weer voortreffelijk. Voor dat we het in de gaten hadden was het al weer tijd om naar huis te gaan. Het was weer heel gezellig. ©Jan

WANDELING OP DONDERDAG 19 FEBRUARI:
Rita, Dinie, Jan en Rob wilden wel twee keer lopen en gingen daarom naar Vilsteren. We liepen de route langs de gedichtenboekjes. Het eerste boekje was vanaf 1 januari 2009 en daar konden wij dus geen aantekeningen van onze laatste wandeling in vinden. Volgens Jan was onze laatste keer hier in de maand december 2008. Ik heb dat even nagekeken en het blijkt nog veel langer geleden: het was op 7 oktober vorig jaar. Wilma liep toen ook mee, en heeft iets in het boekje geschreven.  Het tweede boek in de (kerst)hut ging ook niet zo ver terug, dus ook daar was niets over de NWKC te vinden. In beide boeken staat nu een nieuw  kort verhaal over ons. Dus binnenkort toch weer lopen in Vilsteren, om dan aan de anderen te laten lezen welk een schoon gedicht wij hebben genoteerd. ©Rob

WANDELING OP DINSDAG 24 FEBRUARI:
Met zes walkers deze keer, ook Wilma was alvast een keer van de partij. Verder Gerrit, Rob, Jan, Rita en Dinie. Gerrit was met de auto, dus daar konden we mooi met z'n allen in. We gaan wandelen in de Haere, daar zijn we lang niet geweest. Er was helemaal geen modder, dus prettig lopen. Al wandelend en pratend kwamen we tot de ontdekking dat in het stukje van afgelopen donderdag iets mist, wat het vermelden zeker waard is. We hebben toen namelijk tijdens de wandeling in Vilsteren twee zwarte spechten gezien. We dachten het, maar wisten het niet zeker. Dinie heeft het nagekeken en het waren zwarte spechten. Hierbij wat info over een hele mooie vogel met een prachtig silhouet:

Veldkenmerken: De zwarte specht is de grootste Europese specht (zo groot als een roek) met geheel zwart verenkleed. Mannetjes met een iets gekuifde vuurrode kruin, vrouwtjes iets valer en alleen rode achterhoofdsvlek. Ogen en snavel bleekgeel. Vlucht gaaiachtig en weinig golvend. Maakt zeer grote ovale nestgaten.
Geluid: in zit een luid hieeh  en in de vlucht een hoog, raspend  krru-krru-krru-krru. Zang gewoonlijk in vlucht, een helder, doordringend kwuuk-kwuuk-kwuuk, herinnerend aan groene specht, maar langzamer en korter. Roffelt soms, maar dan zeer luid.
Voorkomen: vrij talrijke broedvogel van hoog-, gemengd- en naaldhout in het westen, oosten en zuiden des lands. Zwerft in winterhalfjaar wel rond.
Maar ook vandaag hebben we weer iets bijzonders gezien. De nieuwe zonnewijzer op de Haere en een boom die afgezaagd was, waarvan de stam is blijven staan. Die is, schat ik, toch wel 2 tot 2,5 meter hoog. En daar waren allerlei afbeeldingen, die met de oorlogen tussen 1940 en 1989  te maken hebben, in uitgezaagd.  Teksten en afbeeldingen, zeer indrukwekkend en mooi. We hebben Wilma nog even het vernieuwde bruggetje laten zien. De oude was door Rob en Michaël vernield. Zie foto op deze website. Ook Darwin en de Bijbel zijn aan de orde geweest. En dat allemaal onder het lopen. Koffiegedronken bij de Sallandse gelagkamer waar we begroet werden als blauwvingers en Jan bij het betalen een heel bijzonder 1 euro stuk terugkreeg. Hij zag gelijk dat het een bijzondere was en buiten in het licht bleek het Italiaans, maar dan van het Vaticaan te zijn (dacht hij). Als het niet zo is horen we dat wel. 
Tot donderdag. ©Dinie

WANDELING OP DONDERDAG 26 FEBRUARI:
Vandaag waren we met 7 nwkc’rs te weten Dinie-Rita-Jannie-Lia-Eugene-Jan en Michaël, die na een lange tijd weer meeliep. Volgens mij is het hem goed bevallen. Eugene kwam met een gloednieuwe Opel Corsa aanrijden, zijn eigen auto was in reparatie. Enkele voorstellen werden gedaan om ergens te lopen en het werd op voorstel van Eugene Groot Stokkert want daar kun je na te hebben gelopen lekkere koffie drinken. Op de IJselallee waren we Eugene al kwijt ( die had alle stoplichten tegen) Michaël besloot te wachten bij de afslag Hattem op de Linker invoegstrook in het hoekje zodat niemand last van hem had. Maar ja de politie dacht daar heel anders over. De politie kwam van de Veerallee en kwam met blauw zwaailicht achter hem aan want Michaël had vlug de auto gestart en hij was snel weggereden. We moesten aan de kant maar dat had Michaël niet (zo) goed gezien. Met sirene en gebaar moesten we aan de kant. Wat deed u daar barste de agent los, ziet u niet het bord op de auto dat u aan de kant moet? “Nee” zei Michaël. Wat deed u daar? vroeg de agent, “mijn motor was afgeslagen” was het antwoord. U stond in het gras zei de agent maar Michaël gaf als weerwoord “we stonden op de weg”. Hij kwam er met een waarschuwing vanaf. Intussen was Eugene ons gepasseerd en zo kwamen we toch nog bij Groot Stokkert. Het was mooi weer en we hebben heerlijk gewandeld en gekletst. En inderdaad de koffie was heerlijk. Op de terugweg kwam Lia bij Michaël in de auto zitten omdat ze daar nog niet in gezeten had. Nou dat heeft hij geweten. Hij kreeg het aardig te verduren. Al met al was het weer een leuke morgen. ©Jan

 

 


 
naar het begin van deze pagina