donderdag 5 november:

dinsdag 10 november:

We zijn met z’n zevenen. Jan Rita, Thea, Dinie, Eugene, Lia en Joke. We gaan wandelen bij Den Ham. 

Het is lang geleden, dat we daar gelopen hebben. Jan heeft hier nog een stukje verleden liggen. Toen hij een jaar of 10 was, heeft hij hier een week op een boerderij gelogeerd. Hij kan het huis nog aanwijzen. Het ging er vroeger anders toe, dan tegenwoordig. Bij het avondeten stond de pan op tafel, maar er waren geen borden. Wel had iedereen een vork. En de bedoeling was, dat je met je vork een aardappel uit de pan prikte, in de jus doopte en op at. Dat vond kleine Jan maar vreemd. Maar na een tijdje prikte ook hij een lekker vorkje mee.

Toen kwam Dinie met het verhaal van de borden. Je kreeg maar één diep bord. Eerst at je daaruit soep, dan het warme eten, dan moest je het bord goed schoonschrapen en dan kreeg je op dat zelfde bord een toetje!! Scheelt wel een boel afwas. Toen Dinie echter voor het eerst bij haar schoonouders at, werd het bord na de soep weggehaald. Oei, dacht Dinie,  we krijgen zeker niks meer. Alleen soep was misschien toch wel een beetje weinig. Maar ook hier ging het er een beetje anders toe dan thuis. Want er kwam een nieuwe schoon bord voor het warme eten. En nog een bordje of bakje voor het toetje. Wat een luxe!
De wandeling was niet zo heel erg lang, maar wel mooi.

En het tempo was ouderwets, flink hoog. Helemaal goed. We hebben bij Lindeboom in Ommen bij de brug koffie gedronken, en Eugene heef lekkere snert gegeten.  Zoals altijd gezellig, Joke.
PS. Is het een idee om met de Nordic Walkers Sinterklaas te vieren? Niet te moeilijk, kadootje inpakken, gedicht van 4 regels of zo is al goed, Géén surprise (mag wel). De deelnemers ontvangen van de computer de naam van de persoon die ze getrokken hebben, en sturen zelf (via de computer, anoniem) een lijstje met drie kadootjes (van € 10,00) waaruit gekozen kan worden.
Vrijdagmiddag 4 december bij ons thuis van 14.00 tot 16.00 uur. Deelname is uiteraard vrijwillig (zoals gebruikelijk bij de NWKC). Graag per omgaande een mail of je wel of niet meedoet (de computer heeft namelijk van de deelnemers een persoonlijk e-mailadres nodig).  Joke

donderdag 19 november:
We gaan bij Rob en bij Jan in de auto naar landgoed De Haere bij Olst. Bij Rob in de auto wordt er zo gezellig gekletst, dat we een afslag missen. Dat levert natuurlijk commentaar op van de walkers in de andere auto. We wandelen heerlijk rond. Het is helemaal niet koud. Op de dijk vonden we van wel, maar daar waaide de wind ons om de oren. Na 4,5 kilometer zijn we weer terug bij het beginpunt. Er zijn walkers, die nog een stukje verder willen lopen, maar voor Jannie is het wel genoeg. Dus blijven Joke en Jannie in de buurt van een bankje en de rest maakt nog een extra rondje. Jannie en Joke verkennen nog even het terrein om het bankje heen. Er zijn rododendrons en er is een joekel van een boom omgevallen, waar op de wortels oranje paddenstoelen groeien. Al vrij gauw komen de anderen weer terug.  Ze waren, heel lief, bang dat we het koud zouden krijgen; zo stil zittend op een bankje. Bijna bij de parkeerplaats zien we een apparaat in de berm dat we niet thuis kunnen brengen. Het ziet er een beetje uit als een ouderwetse wringer , maar dan met maar één rol. Rob denkt dat het met het water te maken heeft, dat aan weerskanten van de weg staat. We weten het niet precies. We drinken koffie in de gelagkamer en ook daar arriveren we pas na een omweg (te vroeg afgeslagen). Er wordt alleen hoofdschudden naar ons gekeken, maar gezegd wordt er niets. Of eigenlijk wel, men zegt: we zullen maar niks zeggen. De man van de gelagkamer biedt ons zelf gemaakte appeltaart aan . Gemaakt door mensen met een verstandelijke beperking. Een beetje bezwaard, doen we het toch maar niet. We hebben net een flink aantal calorieën  er afgelopen en dat willen we graag zo houden. We hebben het leuk gehad, Joke.

dinsdag 24 november:
Vandaag waren we met zijn vijven. Ria-Rita-Thea-Gerrit en Jan. Het was droog en aardig weer dus op weg, ja waar heen ? We reden al en daar het richting Veluwe wat lichter was, kwamen we overeen naar Heerde te gaan. De bedoeling was de schaapskooi, maar de Dellen werd het. Heerlijk gelopen en behoorlijk warm. Er werd weer volop gekletst. Na een uurtje waren we weer terug bij de auto dus op naar de Koekeloere. Het was rustig daar, maar zoals gewoonlijk duurde dat niet lang met ons over de vloer. Ria had haast, want die ging al vlug betalen dus waren we op tijd weer terug. Tot Donderdag. Jan

donderdag 26 november:
Het was droog dus Eugene - Lia - Rita - Rob en Jan waren vol goede moed en gingen op weg naar Nunspeet. Voorbij Wezep begon het te spetten en bij Nunspeet regende het behoorlijk hard. Wat sightseeing door de bossen, wachten tot het droog zou worden, maar helaas. Wat we nog nooit gedaan hebben: we gingen voor het lopen, aan de koffie bij AC in het Harde (want onze vaste stek was nog dicht). Er werd weer van alles gezegd en gezwegen maar toen Jan begon over vleermuizen bij Zandhove bekende Lia dat ze eigenlijk helemaal geen huisje hadden in Frankrijk, maar dat ze bij de vleermuizen onder de brug sliepen. Dus ze zijn gewoon clochard in Frankrijk. Dat weten we ook weer. Er werd ook nog over andere dingen gekletst, maar daar hebben we het niet meer over. O ja we hebben nog een rondje tuinen dr Vogel gelopen toen het eventjes droog was. Dit was het dan weer, Jan