recreatiedag 2007

Al lang werd erover gepraat eens een hele dag met elkaar te lopen, wat verder weg, een wat langere afstand, samen lunchen, maar het kwam er niet van. Tot Lia bedacht, we kunnen naar Giethoorn gaan, varen in een fluisterboot. Zij nam heel voortvarend het initiatief en mailde ons de eventuele data door. Iedereen was enthousiast en kon op 17 juli. Dinie bood aan haar mee te helpen met de voorbereidingen. En dus hebben die twee met enige assistentie van Eugene en Michaël het programma in elkaar gedraaid.

Jammer genoeg kon het lopen van het laarzenpad niet doorgaan vanwege de vele regen de laatste tijd. Zie hiernaast de brug die toegang geeft tot dat pad. (We zouden tot de knieën door de modder zijn gegaan. Bij die wandeltocht hadden we ons diverse keren met een vlotje over het water moeten trekken. Vier personen per keer, vlotje terug enzovoort. Leek ons prachtig.)

Bij de voorbereiding hoorde ook het maken van een clublied. Rob had Lia, Joke en Dinie als liedjesmakers van de club gevraagd zo’n lied te maken. Het leek ons leuk de “Klets Club song” op 17 juli te presenteren. En dat lukte. Het verzinnen van ook dit lied was erg gezellig, met veel zingen, onverwachte invallen, en heel veel lachen.

Toen alles geregeld was moesten we maar afwachten wat voor weer het zou zijn. Het regende veel en de vooruitzichten waren niet best. Maar het was dinsdagmorgen prachtig weer. Bij het verzamelen was het zoals altijd weer een gekakel van jewelste. Joke was jammer genoeg ziek en kon tot spijt van allemaal niet mee. Met drie auto’s vertrokken we richting St. Jansklooster naar het natuurgebied De Wieden wat eigendom is van Natuurmonumenten,

en waar Ab van Dijk als vrijwilliger rondleidingen geeft.

We hebben tijdens de rondwandeling over het vlonderpad veel geleerd, gezien en veel vragen gesteld.

Ab vertelde ons ook de historie van de Tjasker (hierboven), die tot 1920 werd gebruikt om het land droog te houden.

Ab vertelde interessante wetenswaardigheden over alles wat we zagen, ook over de geschiedenis van het gebied.

Het bleef nog droog ook.

Hierboven de uitleg van Ab over het trilveen en de specifieke plantengroei die daarvoor nodig is.

Hieronder de kleine hut waar de arbeiders gedurende de week verbleven

In de grote veenhut was heel wat meer ruimte:

Met vier fotografen krijg je natuurlijk heel wat foto's (ook van de natuur)

En toen was er koffie met butternuts op de picknickplaats bij het bezoekerscentrum. En weer werd er, zoals het onze club betaamt, lekker gekletst.

Lia bedankte Ab en gaf hem namens de club en een pakje gerookte zalm en een droge worst uit Frankrijk, waarvoor Ab ons bedankte. Hij heeft ons met veel plezier rondgeleid.

Toen naar de auto’s om naar Giethoorn te gaan, waar we geluncht hebben bij Het Zwaantje. Niet aan onze gereserveerde tafel binnen maar lekker buiten, terwijl we de naam van onze club weer eer aandeden.

Om twee uur verzamelen bij de drie fluisterboten, instappen en wegwezen. Het instappen was een ware kunst. Ria stapte heel zwierig en zonder hulp de boot in en kon toen niet stoppen. Ze zou er aan de andere kant zo weer uit schieten. Dat was dan plons, plons geworden. Maar, Michaël zag het gebeuren en bleek een ware redder in nood. Hij ving haar op en ze bleef binnen boord.

Ook het wegwezen bleek voor één boot nog niet mee te vallen, die ging niet zo hard en kreeg dus de naam bejaardenboot. Omdat het niet zo hard ging zag je natuurlijk alles beter. Toen Thea dan ook een fuut zag riep ze, “grijp hem”, maar dat ging niet, de fuut was sneller dan de boot. De boot waar Rita in zat schommelde erg. Hoe dat kon is een raadsel, Trees werd wat angstig, maar Rita viel van het bankje op de bodem van de boot, die was nat en haar broek toen dus ook.

De derde boot zigzagde erg en lag ook regelmatig dwars op de golven en maakte, misschien daardoor? veel water. Stuurmanskunst van Ria? Hozen was gelukkig nog net niet nodig, daar was ook niemand op voorbereid. Er waren wat kapiteins aangewezen maar die waren zo aardig om iedereen die dat wilde ook eens aan het stuur te laten zitten. Er bleek veel stuurtalent onder ons te zijn. Het lukte zelfs dicht bij elkaar stil te liggen. Dus hebben we toen uit volle borst ons clublied, de “Klets Clup song” voor het eerst ten gehore gebracht. De laatste regel van ieder couplet kun je lekker galmen wat we dus ook deden.

Na een mooie tocht van twee uur kwamen we weer bij het Zwaantje aan. De bejaardenboot het laatst. De inzittenden bleven positief. Zij hebben het langst van het varen kunnen genieten.

Bij de NWKC is het zo dat we gaan koffiedrinken na een gezamenlijke prestatie. Nu dus ook, maar

niet iedereen nam koffie, we hadden toch meer zin in een biertje of een glas wijn. De BOB’s onder ons hielden het alcoholvrij. Er werd weer geanimeerd gekletst, we zaten heerlijk in het zonnetje op het terras van het Zwarte Water Motel.

Toen we weggingen wilde Gerrit weten waar we hierna weer gingen aanleggen. Dat was natuurlijk een fantastisch voorstel, we hadden echter geen tijd. Dus de volgende aanlegplaats was om 7 uur bij de Handschoen.

Eerst naar huis, ons wat “optutten” en toen lopend of op de fiets naar de Handschoen. Eerst een aperitief bij de open haard, we waren nog steeds niet uitgekletst.

Daarna het diner in de opkamer. Die kamer is authentiek en Michael kon er veel van vertellen. Het diner was heerlijk, af en toe was het, oh wonder, zelfs stil en werd er niet gekletst. Als tussendoortje hebben we nog een keer de Klets Club song gezongen. Het is tenslotte ons clublied, dus dat moet regelmatig gezongen worden.

Na het dessert nam Rob het woord en bedankte Lia en Dinie voor de organisatie. Toen werd ook duidelijk dat Eugene en Michael hen tijdens het brainstormen regelmatig van wijn hebben voorzien en dat samen met hen dronken en dat inspireerde weer natuurlijk. Na een groot applaus greep Lia de kans om vrijwilligers te vragen voor volgend jaar. Rita en Ria hebben die taak op zich genomen. Er is dus weer een nieuwe traditie ontstaan in onze club. Namens allemaal Lia, bedankt voor je initiatief wat resulteerde in deze prachtig mooie dag. ©Dinie


HOME \| LOCATIES \| WANDELINGEN \| NIEUWS

		RECREATIEDAG N.W.K.C. dinsdag 17 juli 2007
		Al lang werd erover gepraat eens een hele dag met elkaar te lopen, wat verder weg, een wat langere afstand, samen lunchen, maar het kwam er niet van. Tot Lia bedacht, we kunnen naar Giethoorn gaan, varen in een fluisterboot. Zij nam heel voortvarend het initiatief en mailde ons de eventuele data door. Iedereen was enthousiast en kon op 17 juli. Dinie bood aan haar mee te helpen met de voorbereidingen. En dus hebben die twee met enige assistentie van Eugene en Michaël het programma in elkaar gedraaid. Jammer genoeg kon het lopen van het laarzenpad niet doorgaan vanwege de vele regen de laatste tijd. Zie hiernaast de brug die toegang geeft tot dat pad. (We zouden tot de knieën door de modder zijn gegaan. Bij die wandeltocht hadden we ons diverse keren met een vlotje over het water moeten trekken. Vier personen per keer, vlotje terug enzovoort. Leek ons prachtig.) Bij de voorbereiding hoorde ook het maken van een clublied. Rob had Lia, Joke en Dinie als liedjesmakers van de club gevraagd zo’n lied te maken. Het leek ons leuk de “Klets Club song” op 17 juli te presenteren. En dat lukte. Het verzinnen van ook dit lied was erg gezellig, met veel zingen, onverwachte invallen, en heel veel lachen. Toen alles geregeld was moesten we maar afwachten wat voor weer het zou zijn. Het regende veel en de vooruitzichten waren niet best. Maar het was dinsdagmorgen prachtig weer. Bij het verzamelen was het zoals altijd weer een gekakel van jewelste. Joke was jammer genoeg ziek en kon tot spijt van allemaal niet mee. Met drie auto’s vertrokken we richting St. Jansklooster naar het natuurgebied De Wieden wat eigendom is van Natuurmonumenten, en waar Ab van Dijk als vrijwilliger rondleidingen geeft. We hebben tijdens de rondwandeling over het vlonderpad veel geleerd, gezien en veel vragen gesteld. Ab vertelde ons ook de historie van de Tjasker (hierboven), die tot 1920 werd gebruikt om het land droog te houden. Ab vertelde interessante wetenswaardigheden over alles wat we zagen, ook over de geschiedenis van het gebied. Het bleef nog droog ook. Hierboven de uitleg van Ab over het trilveen en de specifieke plantengroei die daarvoor nodig is. Hieronder de kleine hut waar de arbeiders gedurende de week verbleven In de grote veenhut was heel wat meer ruimte: Met vier fotografen krijg je natuurlijk heel wat foto's (ook van de natuur) En toen was er koffie met butternuts op de picknickplaats bij het bezoekerscentrum. En weer werd er, zoals het onze club betaamt, lekker gekletst. Lia bedankte Ab en gaf hem namens de club en een pakje gerookte zalm en een droge worst uit Frankrijk, waarvoor Ab ons bedankte. Hij heeft ons met veel plezier rondgeleid. Toen naar de auto’s om naar Giethoorn te gaan, waar we geluncht hebben bij Het Zwaantje. Niet aan onze gereserveerde tafel binnen maar lekker buiten, terwijl we de naam van onze club weer eer aandeden. Om twee uur verzamelen bij de drie fluisterboten, instappen en wegwezen. Het instappen was een ware kunst. Ria stapte heel zwierig en zonder hulp de boot in en kon toen niet stoppen. Ze zou er aan de andere kant zo weer uit schieten. Dat was dan plons, plons geworden. Maar, Michaël zag het gebeuren en bleek een ware redder in nood. Hij ving haar op en ze bleef binnen boord. Ook het wegwezen bleek voor één boot nog niet mee te vallen, die ging niet zo hard en kreeg dus de naam bejaardenboot. Omdat het niet zo hard ging zag je natuurlijk alles beter. Toen Thea dan ook een fuut zag riep ze, “grijp hem”, maar dat ging niet, de fuut was sneller dan de boot. De boot waar Rita in zat schommelde erg. Hoe dat kon is een raadsel, Trees werd wat angstig, maar Rita viel van het bankje op de bodem van de boot, die was nat en haar broek toen dus ook. De derde boot zigzagde erg en lag ook regelmatig dwars op de golven en maakte, misschien daardoor? veel water. Stuurmanskunst van Ria? Hozen was gelukkig nog net niet nodig, daar was ook niemand op voorbereid. Er waren wat kapiteins aangewezen maar die waren zo aardig om iedereen die dat wilde ook eens aan het stuur te laten zitten. Er bleek veel stuurtalent onder ons te zijn. Het lukte zelfs dicht bij elkaar stil te liggen. Dus hebben we toen uit volle borst ons clublied, de “Klets Clup song” voor het eerst ten gehore gebracht. De laatste regel van ieder couplet kun je lekker galmen wat we dus ook deden. Na een mooie tocht van twee uur kwamen we weer bij het Zwaantje aan. De bejaardenboot het laatst. De inzittenden bleven positief. Zij hebben het langst van het varen kunnen genieten. Bij de NWKC is het zo dat we gaan koffiedrinken na een gezamenlijke prestatie. Nu dus ook, maar niet iedereen nam koffie, we hadden toch meer zin in een biertje of een glas wijn. De BOB’s onder ons hielden het alcoholvrij. Er werd weer geanimeerd gekletst, we zaten heerlijk in het zonnetje op het terras van het Zwarte Water Motel. Toen we weggingen wilde Gerrit weten waar we hierna weer gingen aanleggen. Dat was natuurlijk een fantastisch voorstel, we hadden echter geen tijd. Dus de volgende aanlegplaats was om 7 uur bij de Handschoen. Eerst naar huis, ons wat “optutten” en toen lopend of op de fiets naar de Handschoen. Eerst een aperitief bij de open haard, we waren nog steeds niet uitgekletst. Daarna het diner in de opkamer. Die kamer is authentiek en Michael kon er veel van vertellen. Het diner was heerlijk, af en toe was het, oh wonder, zelfs stil en werd er niet gekletst. Als tussendoortje hebben we nog een keer de Klets Club song gezongen. Het is tenslotte ons clublied, dus dat moet regelmatig gezongen worden. Na het dessert nam Rob het woord en bedankte Lia en Dinie voor de organisatie. Toen werd ook duidelijk dat Eugene en Michael hen tijdens het brainstormen regelmatig van wijn hebben voorzien en dat samen met hen dronken en dat inspireerde weer natuurlijk. Na een groot applaus greep Lia de kans om vrijwilligers te vragen voor volgend jaar. Rita en Ria hebben die taak op zich genomen. Er is dus weer een nieuwe traditie ontstaan in onze club. Namens allemaal Lia, bedankt voor je initiatief wat resulteerde in deze prachtig mooie dag. ©Dinie



		TERUG NAAR BEGIN PAGINA