WANDELING OP DINSDAG 5 DECEMBER 2006: LAAG ZUTHEM  

We zijn met z'n vijven en het waait hard, echt Sinterklaasweer. We besluiten naar Den Alerdinck te gaan. Aangekomen op de parkeerplaats blijken er tot Jan's verbazing ineens drie Sinterklazen in het bos te staan.

Zo zie je Jan, Sinterklaas hoort en weet alles en doet er wat mee. We hebben heerlijk gewandeld, ook de heuvel in de route meegenomen. Den Alerdinck is altijd mooi en afwisselend. In de sloot zwemmen twee zwarte zwanen. Wat zijn ze mooi. Eugene fotografeert ze en we bekijken ze heel goed. We komen tot de ontdekking dat ze aan de achterkant witte veren onder de zwarte hebben. Dat is te zien als ze gaan dreigen en de vleugels wat opzetten.

Kortom, we hebben veel gezien en heerlijk gewandeld, ook in een behoorlijk hoog tempo. Toen op naar de koffie. We zijn in Heino bij Het Kitchen Café  geweest. Je kunt er koffiedrinken en er is van alles op keukengebied te koop.

Van hele mooie spulletjes tot complete keukens. Prachtig!!!!! Toen we dat allemaal zagen bleken we allemaal nog wel wat wensen te hebben. Dus, op het verlanglijstje, dat kan natuurlijk altijd. Je weet maar nooit. 

We stonden met 6 (sportieve ) leden klaar om van start te gaan. Michael en Thea waren nog door griep aan het bed gekluisterd. We willen jullie van harte beterschap toewensen en een snel herstel. Rob stelde voor om in Hattem bij het Veen te gaan wandelen. We waaiden daar bijna van de dijk af met stok en al. (Dus Rob voortaan even naar teletekst kijken hoe het staat met de windkracht). Maar het was een mooie wandeling die vooral voor de motoriek erg goed was. Daarna lekker even koffie gedronken in Café Stroget in Hattem, waar Dinie vertelde over haar muizen trauma.
Om 12.00 uur waren we weer thuis.  © Lia  Op 31 januari jl. liepen we hier voor het laatst. 

In Averheest is het zonnig en stil. We wandelen tot we bij de boerderij van Het Drentse Landschap komen. (zie ook de website van Het Drents Landschap) De koeien (kastanjebruin met krulletjes op het voorhoofd en mooie spitse horens) staan op stal. Dinie denkt dat de koeien misschien geen koud en nat gras mogen eten.

 

In het foldertje, dat Jan meeneemt, staat dat Limousinkoeien  ’s winters op stal moeten. Dus wie weet, waren het Limousinkoeien. We wandelden verder. Om de reputatie van Rob hoog te houden, gaat Joke ook maar even het bos in voor een sanitaire stop. Vóór we het in de gaten hebben, zijn we alweer bij de auto. Op naar de koffie in de Lichtmis. We praten en praten, Jan neemt lekkere snert, wij drinken koffie en als het al bijna half een is, gaan we weer naar huis. © Joke  

Met een dubbel viertal (Dinie/Ria/Rita/Thea) en (Michaël/Eugene/Jan/Rob) gingen wij op weg naar Nunspeet. We wilden wel weer een keer verdwalen en dat doen wij alleen in de bossen bij Nunspeet. Wij hebben de witte route gelopen over heuvels en door dalen. De route was ongeveer 5 kilometer en dat vonden wij te kort. Wij volgden daarom de witte route nogmaals voor een deel en liepen halverwege op goed geluk een andere kant op. Dat hebben we geweten, we kwamen volop steile heuvels tegen en onze spieren werden behoorlijk op de proef gesteld. Even leek het erop dat wij de auto’s niet zo snel terug konden vinden, maar het richtingsgevoel van Eugene leidde ons toch naar ons startpunt. Op 13 juni dit jaar liepen wij hier nog met onze Trees. Hoe zou het met haar zijn? De koffie (en snert) in ’t Harde smaakte goed. Wij bezochten een nieuw adres, waarover een volgende keer meer. © Rob   

WANDELING OP DINSDAG 19 DECEMBER 2006: LETTELE

We gingen met zijn zessen op pad richting Lettele (bij Deventer) want Michael wist daar een mooi plekje om te walken. Of hij nu al een beetje last had van vergeetachtigheid weten we niet maar hij stuurde Eugene geregeld de verkeerde kant op met de opmerking oh we moeten eigenlijk die kant op. Maar na enkele omzwervingen en door gehuchten waar Jan nog nooit geweest was kwamen we aan op de plaats van bestemming. En het moet gezegd worden, het was een mooie plek om te walken. Na de wandeling hebben we in Heeten bij de Molenhoek koffie en sinaasappelsap gedronken en natuurlijk snert gegeten. Al met al een geslaagde morgen. © Jan  

Het voorstel om in Vilsteren te gaan lopen werd met enthousiasme ontvangen. De laatste keer dat we hier gelopen hebben was het volop zomer. Vanaf het parkeerterrein naast de kerk liepen wij richting Vecht. Het pad geeft regelmatig mooie doorkijkjes:

Ook kwamen wij weer langs de hut met de spreuk (zie 21 maart jl.). Er was nu een klein kamertje in gemaakt waar op tafel een gastenboek lag. Rita en Rob bewonderden enkele teksten: 

Wij schreven een kort stukje over het bezoek van de NWKC aan deze (kerst)stal. Op beide kerstdagen wordt er een wandeling uitgezet die langs deze dan levende kerststal komt. Ieder jaar is dat een druk bezochte activiteit. Voor ons kopje koffie gingen wij langs bij het Station in Dalfsen. 

   

WANDELING OP DINSDAG 27 DECEMBER 2006: DEN HAM

Bij aankomst op onze vaste ontmoetingsplek bleken alle parkeerplaatsen bezet te zijn. Thea moest van haar parkeerplek af, zodat een bestratingsbedrijf  op z'n werkplek kon komen. Dus werd besloten Thea en Michaël rijden. De mannen bij Michael en de vrouwen bij Thea. Jan werd wegens ruimtegebrek met algemene stemmen door de mannen naar de vrouwenauto verbannen. Jan vond dat een opoffering maar dat hebben wij hem even uit het hoofd gepraat. Het was trouwens wel handig, Jan bij de vrouwen, want hij wist de weg en zag alle verkeers-/snelheidsborden en ook de camera's, die hij ook meldde. We gingen naar het Eerder Achterbroek. 
De familie Durr was goed vertegenwoordigd, want ook zoon Pascal liep mee, maar dan hard want wij liepen toch wel te langzaam voor hem. Dat is ook wel zo. Als je hem zag rennen, dat halen wij echt niet, maar wij doen ook niet aan joggen. Af en toe liep hij voor de gezelligheid een stukje met ons mee. Het was aardig fris, dus Eugene zette z'n hoofdband op en deze keer zowaar direct goed. Lia hoefde niet te corrigeren, wel na afloop toen hij de band heel noncha op z'n voorhoofd schoof. Lia vond dat eigenlijk wel heel charmant. Hopelijk gaat het vanaf nu niet altijd goed. Dat zou jammer zijn.
Het was een mooie wandeling, echt lekker na al dat zitten, drinken en eten tijdens de Kerstdagen. Maar op een gegeven moment waren Dinie en Eugene samen met Pascal  helemaal uit beeld. Verkeerd pad dachten we, maar wisten dat ook niet echt zeker. We zijn maar gewoon doorgelopen, denkende we komen ze vanzelf wel weer tegen als ze een grotere ronde lopen. Pascal ging om  niet te veel af te koelen weer hard lopen. Op een gegeven moment moesten we kiezen, welke kant gaan we op en ineens  zagen we de hele groep heel in de verte achter ons lopen. Rob had een sanitaire stop gehouden. We kwamen dus allemaal tegelijk bij de auto’s aan, ook Pascal wat een erg goede planning van hem was. Niemand hoefde dus naar Zwolle te rennen maar kon in de auto naar de koffie in Ommen bij Ekkelenkamp.  
Op weg daar naar toe kwam het gesprek in de vrouwenauto plus Jan op restless legs.  Dinie had van haar zoon gehoord dat hij daar last van heeft. Toen ze de symptonen hoorde stelde ze de diagnose dat heb ik ook. 
Haar zoon had ook al een oplossing voor het probleem zie website www.stichting-restless-legs.org
Ik kan het wel even kort samenvatten. Een hele goede oplossing is seks. De niet zo interessante rest lees je op de website. Bij aankomst op het koffieadres werd gelijk bij Michael geïnformeerd hoe hij afgelopen nacht geslapen had. Zo zie je maar, we leven echt met elkaar mee.  © Dinie

WANDELING OP WOENSDAG 28 DECEMBER 2006: HATTEM

Dinsdag hebben we niet gelopen, dus daarom woensdag afgesproken: inhaaldag op donderdag. Dat is wel goed met alle oliebollen nog in het vooruitzicht.  We waren met z'n vijven. Rob, Jan, Ria, Michaël en Dinie.  We hebben gewandeld in Hattem op het landgoed Molecate. Het was een mooie wandeling die ons kriskras door het gebied voerde.  
Ineens stonden we voor de Marijkehoeve en toen werden Michael en Dinie allebei nostalgisch.  Zij hebben daar 30 jaar geleden meegeholpen het schoolkamp van de Radboudschool te begeleiden.  Het thema was dat jaar "de Middeleeuwen". Michaël was bij de opening (samen met een andere vader) de schout die het stadsreglement voorlas. Hij was verkleed als Middeleeuwse schout inclusief maillot (die droegen mannen in de Middeleeuwen), lang jak met riem, hele grote witte kraag, zwarte grote hoed met roze pluim. Hij zag er prachtig uit, vonden ook de kinderen. De jongens wilden ook graag zo'n pak. Dinie heeft als heks (met oranje haar) in die bossen rondgerend in een avondspel. Voor allebei prachtige herinneringen waar we het onder het lopen uitgebreid (dat is Dinie wel toevertrouwd) over gehad hebben.
Na een wandeling van anderhalf uur op naar de koffie in Hattem, naar het adres met als extra slagroom met een beetje likeur.  
Het was weer erg gezellig en een mooie afsluiting van alle wandelingen in 2006.  © Dinie