WANDELING OP DINSDAG 3 APRIL: DE WIJK

We gaan lopen bij De Wijk. We parkeren de auto bij eetcafé
Het Vergulde Ros dat op dinsdag gesloten is. Het is een beetje koud, dus we stappen stevig door. Overal op de grond bloeien witte en roze bloemetjes, waarvan Jannie precies de naam weet en Joke niet meer. Ook staan er witte bosanemoontjes. We zien heel veel bewoonde ooievaarsnesten, wat Jan de opmerking doet maken dat hij vanavond de ramen maar extra goed dicht moet doen. Want je weet maar nooit. Daaruit vloeien natuurlijk weer de nodige opmerkingen voort, die ik hier maar niet allemaal zal herhalen. We hebben er in ieder geval veel plezier om; laat dat duidelijk zijn. We wandelen zo'n 1,5 uur voor we weer bij de auto zijn, en het was zeer de moeite waard
Het restaurant in IJhorst is ook gesloten en daarom zetten koers naar de Lichtmis. Achter ons rijdt een auto die wat van links naar rechts over de weg sliert. Zit in dit geval de bestuurster te bellen? Jan doet verslag van wat er aan de hand of liever aan de pink is. Die verdwijnt zo enthousiast ergens in dat Jannie meent te moeten waarschuwen voor een eventuele gebroken pink. Wéér ligt iedereen dubbel van het lachen.
De sfeer was méér dan goed; de wandeling was heerlijk en morgen drinken we koffie bij Joke. ©Joke

WANDELING OP WOENSDAG 4 APRIL: WINDESHEIM

We gingen met 7 walkers op weg naar Windesheim om in de Tichelgaten en omstreken te lopen. In de schuilhut aangekomen zat daar een professionele fotograaf die voor Natuurmonumenten een IJsvogel moest vast leggen op de gevoelige plaat. We hebben inderdaad een IJsvogel voorbij zien vliegen. De meeste voor de eerste keer van hun leven, maar sneu voor de fotograaf want door ons was hij te laat met afdrukken, dus wachten op de volgende IJsvogel. De wandeling was prachtig en er werd weer veel gekletst en af en toe waren de kwinkslagen naar elkaar niet van de lucht. Ik zal er verder niet over uitweiden maar Michaël begrijpt het wel. Baas boven baas. Bij terugkomst bij de auto stond de auto van de fotograaf er nog dus hij had waarschijnlijk door ons nog geen foto kunnen maken.
Op naar de koffie en gebak bij Joke en Rob want we vierden Joke haar verjaardag. (Zie fotorapportage). Er werden weer heel wat anekdotes verteld en een ieder kreeg wel wat te horen, dus het weer veel lol en lachen. Ik had belooft niet uit te weiden over alles dus doe ik dat ook niet, wie nieuwsgierig hier naar is gaat maar te rade bij de groep die woensdag gelopen heeft. Al met al was het weer een gezellige NWKC dag. Allemaal een prettige PASEN gewenst en tot volgende week. Lia en Eugene beterschap gewenst met het ongemak van jullie. © Jan
Hieronder twee foto's van de boom die wij verleden jaar op 20 september nog fier overeind zagen staan en die nu door de storm horizontaal lag:

WANDELING OP DINSDAG 10 APRIL: OMMEN

We vertrokken in twee auto’s om naar de Sahara te gaan. Een vrouwenauto (Jannie, Rita, Dinie) en een mannenauto (Michaël en Jan). Jan had het verschrikkelijk koud in de auto bij Michaël.  Michaël had niet meer de nieuwe rode, maar de vertrouwde ijzergrijze auto.  De verwarming werkt nog niet goed en maakt het nu niet bloedheet, maar houdt het koud. Het is een moeilijk probleem.  Dus, maar weer naar de garage. Gelijk aan het begin van de Sahara-wandeltocht  heb je veel mul zand, dus Jan liep zich weer lekker warm. De krentenbomen staan op sommige plekken al een beetje in bloei. We kwamen tot de ontdekking dat er in dit gebied heel veel staan. Je loopt er midden tussendoor. Als dat allemaal in bloei staat is het prachtig. Volgens Jannie lijkt het dan een heel groot, heel mooi bruidsboeket. Dat moeten we dus echt gaan zien.  In het ven waren deze keer eenden te zien en er bleken ingewikkelde tekens in het zand te staan. Raalte + was makkelijk te ontcijferen, de rest was acabadabra, dus hebben we dat gezien als initialen, dus allerlei namen verzonnen. Was dat ook weer opgelost en konden we weer verder. We hebben heerlijk gewandeld, lekker gekletst, de temperatuur was lekker. Het was weer genieten. Koffiegedronken in Ommen bij de banketbakker. De juffrouw daar wenste ons een goedenavond toe. Lichtelijk in de war van de vrije dagen? Of zou ze hebben moeten werken en was het erg druk geweest?  We weten het niet. Michaël vertelde haar dat ze nog een lange dag had als ze dacht dat het nu al avond was. De koffie is daar altijd erg lekker en het koekje ook. Maar ja, een banketbakker, dus wat wil je. ©Dinie

WANDELING OP WOENSDAG 11 APRIL: DE WIJK

Dinie wilde graag naar “de Wijk” voor de Ooievaars, dus gingen we op weg naar De Wijk - Schiphorst maar niet voordat we Gerrit begroet en gefeliciteerd hadden met zijn verjaardag. Gerrit had de auto bij zich dus dat hield in dat we met 1 auto op weg konden want we waren maar met z’n zessen. We begonnen bij de Ooivaars lokkerij en liepen ook nog een stuk waar we vorige week gelopen hebben. Jammer genoeg had iedereen zijn fototoestel vergeten dus dit keer geen foto's. Gezellig gekletst en koffie met gebak bij de bakker in Dalfsen, want Gerrit trakteerde.
Thea vertelde een leuk verhaal hoe ze aan haar gouden ketting kwam (voor details raadpleeg Thea). Hij is gekocht op Rodos. Al met al het was weer gezellig en Gerrit zei dat hij dit toch wel gemist heeft, dat is altijd leuk om te horen.  ©Jan

WANDELING OP DINSDAG 17 APRIL: OMMEN

Op een gegeven moment gaan we door een smal houten poortje en dan komen we op de dijk waarlangs de Regge stroomt. Aan het eind gaan we onder het prikkeldraad door, dat Jannie gedienstig voor ons ophoudt (de vorige keer verloor Jan hier zijn evenwicht en ging plat). We lopen verder en komen bij een schattig huisje, waar mensen buiten zitten te koffiedrinken. Het is dan ook heerlijk weer. Michaël memoreert de heerlijke koffie die wij ruiken, met misschien in zijn achterhoofd, dat ze ons ook zo’n lekker kopje aan zullen bieden. Maar helaas, die vlieger gaat niet op. We komen ook weer de roze en witte bloemetjes tegen, die we bij gebrek aan beter weten, boshyacintjes noemen. Of bostulpen, zoals Dinie zegt.  Maar volgens mij staat de naam al op de site. Na een hele mooie wandeling willen we graag in de zon koffiedrinken. Daarom gaan we naar Ekkelenkamp in Ommen. Daar is het echter zo koud, dat we tóch binnen terecht komen. We drinken er heel gezellig koffie met een lekker koekje en gaan heel voldaan weer naar huis.  ©Joke

WANDELING OP WOENSDAG 18 APRIL: WANNEPERVEEN

We zijn met 9 personen en het is weer een gekakel van jewelste. Het heeft heel wat voeten in aarde voor we in twee auto's belanden en afgesproken hebben waar we heen zullen gaan. Het wordt de Kierse Wieden, door ons ook wel genoemd Dinie's zeur route of Dinie's Doosje of Wanneperveen. Met Lia's arm gaat het heel wat beter, dus gaat ze met goedkeuring van "Willem" weer proberen mee te wandelen. Het is altijd mooi in de Kierse Wieden, maar zeker nu in het voorjaar. Je kunt dan nog ver kijken omdat het riet nog niet hoog is. We hebben weer broedende zwanen, brandganzen en eenden gezien en alles wordt weer prachtig groen. In het voorjaar is het groen altijd zo mooi van kleur. Alles weer jong en nieuw.

 
We hebben genoten. Na 5 kilometer waren we weer bij de auto's en zijn Lia en Joke gestopt. Met Lia's arm ging het goed maar 5 km. door weilanden lopen is zwaarder dan 5 km. over een bospad.  Dus gingen ze in de auto van Michaël zitten en mochten met zijn toestemming Sultana's eten, wat ze ook gedaan hebben. Ze waren lekker. Met z'n zevenen hebben we nog 2 km. gewandeld en ook dat was weer erg mooi.  
We hebben deze keer koffie gedronken in het Zwartewater Motel. Een grote kring gemaakt en Thea tot voorzitter gebombardeerd. Ze deelde ons mee dat Henk en zij een nieuwe auto gekocht hebben waar we voorlopig niet in mogen, alleen als we allemaal plastic zakken over de schoenen en om de benen doen, die afgesloten zijn met postbode elastieken. Thea en Michaël bleken allemaal rupsjes in het haar en op de trui te hebben, die ze op een schoteltje rond lieten gaan. Niemand had belangstelling. Die was er wel voor het koekje van Thea. Rob dacht het te krijgen, maar we vonden dat Lia dat koekje bij de jus d' orange moest hebben. Rob was daar nou niet direct van overtuigd, maar hij kreeg geen kans voor discussie. Ria zorgde met een zeer snel gebaar dat Lia het kreeg. Na onderzoek zei Rob dat hij geen vel meer op z'n vingertoppen had. Zou het waar zijn? Maar, Joke heeft als medicijnvrouw van de NWKC vast wel een zalfje en dan is het vast zo weer over. We hebben weer veel gelachen en dat is pas echt gezond en een heel gezellige ochtend gehad. ©Dinie

WANDELING OP DINSDAG 24 APRIL: DALFSEN

Een mooie dag met een heerlijke temperatuur. Heerlijk om te Nordic Walken dus. Omdat Joke een afspraak had geen verre bestemming vandaag. Dalfsen, Huize den Berg. Al weer bijna een half jaar geleden dat we hier gelopen hebben. Je hebt het idee alsof we er net twee maanden terug geweest zijn. Wel gek om half april al zonder jas te lopen. Voor een uitgebreide beschrijving van de wandeling zie 26 april 2006. Het station was weer gesloten (zeker elke dinsdag), dus de banketbakker van Dalfsen bracht uitkomst. Toen wij na de koffie naar buiten liepen waren twee bouwvakkers aan de overkant druk bezig onduidelijke geluiden te maken. Wij deden ze wat na en dat riep direct een reactie op van: ook bouwvakkers? Daarop volgde een geanimeerd gesprek. Joke stond te trappelen. Toen wij bij vertrek bij de auto een ouder echtpaar hielpen met uitstappen, volgde wederom een uitgebreid gesprek over leeftijd etc. Joke had het dus niet makkelijk vandaag. Maar gelukkig waren we op tijd weer in Zwolle. Op de terugweg zagen we ook Lia, die de kleine aan de lijn hield.  ©Rob 

WANDELING OP WOENSDAG 25 APRIL: NUNSPEET

Het is vandaag prachtig, zonnig, warm weer met bijna geen wind. Heerlijk. We zijn met z'n achten en Thea meldt dat ze graag wil rijden. Vrijdag krijgt ze de nieuwe auto en deze zit nog aardig vol met benzine. Ze krijgt allerlei adviezen om dat eruit te krijgen, maar gaat toch liever maar rijden. 
We besluiten naar het Hendriksbosch bij Nunspeet te gaan. Het begin van de wandeling loopt door een bijna helemaal "gesloopt" bos. Een echte kaalslag is het, misschien nog van de storm of gewoon onderhoud? Maar als we daar doorheen zijn is het een prachtig gebied. Heuvelig en af en toe zanderig. Dat mulle zand loopt best zwaar en het is warm. Goed voor onze conditie. Een aantal van ons gaan zelfs zo ver dat we een hoge heuvel met een heel erg zanderig pad beklimmen. We worden voor de moeite beloond met een prachtig uitzicht over het heuvelige heidegebied. Weer terug bij de auto hebben we de keus, een stukje rijden en dan nog twee kilometer lopen in het bosgebied Belvedere, of gelijk naar een terrasje koffiedrinken. Voor dat laatste kiezen we, want het lijkt ons heerlijk lekker in het zonnetje op een terras en tenslotte was het terrein zwaar, ook al was de gelopen afstand niet zo groot. En het terrasje is heerlijk, we hebben allemaal het Zwitser Leven Gevoel. 
Terug in Zwolle nemen we allemaal afscheid van de auto van Thea, bedanken hem en zeggen dat hij het voor de nieuwe eigenaar net zo goed moet blijven doen.  En dan allemaal naar huis en weer lekker in de zon of onder de parasol zitten. Behalve dan dat ik eerst snel even dit, voor mijn  doen, korte stukje schrijf.  En nu op naar ons terras, met een mooi boek.  Groetjes, Dinie