![]() |
||||||
HOME | LOCATIES | WANDELINGEN | NIEUWS | ||||||
DINSDAG 4 APRIL: ZWOLLE WOENSDAG 5 APRIL 2006: "OMMEN" DINSDAG 11 APRIL 2006: "WINDESHEIM" WOENSDAG 12 APRIL 2006: "DEN ALERDINCK" DINSDAG 18 APRIL 2006: "NUNSPEET" WOENSDAG 19 APRIL 2006: "OLST/DIEPENVEEN" DINSDAG 25 APRIL 2006: "WAPENVELD" WOENSDAG 26 APRIL 2006: "DALFSEN" |
||||||
WANDELING
OP DINSDAG 4 APRIL
2006: "ZWOLLE"
![]() Een
wandeling dicht bij huis. Omdat wij na de wandeling niet
alleen Joke’s verjaardag vierden maar ook nog de juiste namen
bij de
jeugdfoto’s zouden vaststellen besloten wij in onze
achtertuin te lopen.
Landgoed Zandhove heeft
een oud en nieuw
bos/park. Al halverwege de 18e eeuw werd dit landgoed in Barokstijl
aangelegd.
Je kunt dit o.a. zien door de rechte lijnen die op verschillende
plekken nu nog
aanwezig zijn. Zandhove ligt op een oeverwal. Toen de IJssel nog een
veel
breder stroomdal had ontstond hier die oeverwal. Er staan veel
verschillende
boomsoorten in het park: zomereik, Amerikaanse eik, es, mammoetboom,
paardekastanje,
watercypressen, linde, iep en verschillende conifeerachtigen.
Klik hier voor de foto's bij de vogelkooi van Zandhove en de
verjaardag van Joke.
|
||||||
WANDELING OP WOENSDAG 5 APRIL 2006: "OMMEN" | ||||||
![]() Als
altijd verzamelen bij Jan. Het bleek dat deze keer de vrouwen veruit in
de minderheid waren, maar eentje en vijf mannen. We besloten om naar
Ommen te gaan, een wandeling van ongeveer tien kilometer. Dat
zagen we allemaal wel zitten. De wandeling voerde ons door het
Vechtdal. ![]() Afwisselend door bos, langs sloten, weilanden, akkers, heel mooie boerderijen etc. Het Vechtdal kent zogenaamde koelanden als het Junner- en Ariënkoeland. Eeuwen geleden brachten koeherders vanaf de brinken in de dorpjes , de dieren naar het land om te grazen. Met de mest werden de akkers vruchtbaar gemaakt. Staatsbosbeheer hanteert nog steeds dit eeuwenoude systeem van begrazing. Dit "beheer van de lange adem" geeft stabiliteit, waardoor het landschap zijn authentieke karakter behoudt, waar wij vanmorgen volop van genoten hebben. Gerrit heeft z'n verjaardagscadeau al gekregen, een heel mooi dititaal fototoestel van Canon, dus om uit te proberen zijn er heel wat foto's gemaakt. Op onze wandeling kwamen we bij een boerderij in gesprek met de bewoner en zijn vrouw. Hij vertelde dat hij vroeger jachtopziener was geweest en dat er door het beleid van diverse regeringen de wildstand in de omgeving erg terug teruggelopen was. Je ziet nog maar heel sporadisch een konijn of haas, fazant en dergelijke. Wel zag je steeds meer vossen wat volgens hem de oorzaak is van de teruggaande wildstand, omdat op de vos niet gejaagd mag worden. Ook vroeg hij: woar kom ie vandan. Jan zei: uut Zwolle. O zei hij dan kun ie ok wel plat. Joawe zei Jan. komt die ander ok uut Zwolle? Ze wonen er nu wel maar komen overal vandaan. Noe 'et beste dan en loop ze, ja dank u en een prettige dag nog. Daarna vervolgden we onze weg. ![]() ![]() ![]() ![]() WANDELING OP DINSDAG 11 APRIL 2006: "WINDESHEIM" ![]()
Onze
wandelroute van vandaag gaat door de tichelgaten, over het landgoed
Windesheim en langs de IJssel. We starten aan het einde van de
fabrieksweg vlak voor de restanten van de oude steenfabriek.
In de
archieven wordt in 1853 voor het eerst melding gemaakt van een
steenfabriek bij Windesheim. Nu resteert alleen het
ovencomplex
zonder schoorsteen, zie foto hierboven. De winning van klei vond plaats
rondom de fabriek. Eerst buitendijks en later binnendijks, werd de klei
tot een diepte van 1,5 m afgegraven en ter plekke tot stenen verwerkt.
Het gebied is nu in het bezit van Staatsbosbeheer.
![]()
Aan het begin lopen we door de tichelgaten, het lijkt hier altijd wel
te bewegen, veel vogels die steeds weer opvliegen omdat wij toch te
veel kletsen. Ook al vroeg Gerrit ons stil te zijn, wij wilden
onze naam eer aan doen. We lopen tussen de waterplassen door, veel
knotwilgen en dicht struweel.
![]() Het
wilgenpluis is nog niet rijp. De grote en kleinere plassen
waar we langslopen zijn de naamgevers van dit natuurgebied: de
tichelgaten. Tichel is
het oud-Hollandse woord voor 'tegel' of baksteen. De vogels
roepen en zingen voor ons, zweven, duiken en
fladderen. Het
is de bedoeling dat je in een vogelhut stil bent, maar hieronder kun je
zien dat de dames lawaai en plezier maken:
![]()
We zagen een verscheidenheid aan vogels w.o. natuurlijk de aalscholvers
die hier in de bomen een kleine kolonie hebben. Ze hebben geen vette
laag op hun veren en kunnen dus diep duiken. De visarend, die hier soms
hoog boven de tichelgaten en de IJssel vliegt, hebben we dit keer niet
gezien.
![]() ![]()
Na een stuk verharde weg kwamen wij aan bij het landgoed Windesheim.
Eenmaal door het hek zien we omgezaagde bomen liggen. We lopen over
slingerende paden, door lanen en over bruggetjes. Gerrit is druk met
het uitleggen van veel interessante wetenswaardigheden:
![]()
Onderweg komen we ook een holle nog levende kastanje tegen. De
foto's hiervan en van andere plekjes zijn opgenomen in
de bijlage.
Wij gebruiken deze bestemming meestal bij regenachtig weer. Je loopt
dan relatief droog. Ditmaal was de verjaardag van Karin de reden
(lekker dicht bij huis) om hier te gaan
![]() Den Alerdinck maakte destijds deel uit van de bezittingen van Peter van Uterwijck, wiens zoon Jan Godfried als dijkgraaf van Salland het huis liet herbouwen met allure van een historische buitenplaats in de 18de eeuw. Hoewel Den Alerdinck meermalen is verbouwd en uitgebreid, is de huidige aanblik, niet ontstaan als gevolg van de bouwplannen van dijkgraaf Uterwijk. In 1869 kocht baron C.W. van Dedem uit Zwolle het buiten en liet de 18de eeuwse buitenplaats grondig verbouwen als gevolg waarvan een in eclectische stijl gehouden landhuis ontstond met afgeplat schilddak, waarop een dakruiter met wijzerplaat. Den Alerdinck is bijna 100 jaar in het bezit geweest van de familie Van Sonsbeeck. Bernardus van Sonsbeeck liet in de 1e helft van de 19e eeuw de fraaie tuinen aanleggen de tuinarchitecten de gebroeders Zocher. De tuinen kregen het karakter van een park met speelse vormen, zoals dat ook rond de Engelse landhuizen gebruikelijk was. Dergelijke tuinen werden dan ook 'engelse tuinen' of ''engels werk' genoemd. De Engelse tuin rondom den Alerdinck was één van de eerste tuinen in Overijssel van die soort. Later kreeg dat vaak navolging. Volgens een bewaard gebleven plattegrondschets dateert de geometrische grondslag van Den Alerdinck uit de 17de eeuw. Na een heerlijke wandeling gingen we snel naar Karin, die voor ons de koffie klaar had staan. WANDELING
OP DINSDAG 18 APRIL
2006: "NUNSPEET"
Omdat wij al langere
tijd
niet gelopen hadden in het Zandenbos, vandaag richting Nunspeet. Op weg
daar
naartoe begon het behoorlijk te regenen. Wij zijn toch maar op pad
gegaan en
het bleek dat de regen wel meeviel. Wij parkeerden de auto’s
vlak bij de Zandenplas
en constateerde al snel dat er geen paaltjesroute was op deze plek. Wij
gingen
er vanuit dat als wij een groot vierkant liepen, wij vanzelf weer bij
de auto’s
zouden uitkomen. Toen wij ongeveer Jan probeerde ons op te
vrolijken door verschillende foto’s te maken, dit had echter
weinig effect. De
weg naar de parkeerplaats (nog ca.
De koffie in ’t Harde smaakte des te beter:
Hoewel Jan beweerde dat hij de 14,5 kilometer makkelijk had gelopen, kun je hier zien dat hij volledig uitgeteld is. WANDELING OP WOENSDAG 19 APRIL 2006: "OLST/DIEPENVEEN"
De wandeling van vandaag gaat over het landgoed rondom kasteel 'De
Haere', dit ligt aan de weg tussen Deventer en Olst (de IJsseldijk).
Het kasteel is in 1329 voor het eerst genoemd. Het behoorde in de 14e
eeuw aan Vranken ter Haer. In 1443 werd De Haere - tot dan in bezit van
de familie Van der Haer - verkocht aan de Deventer schepen. Rond 1560
werd het kasteel verbouwd in een U-vorm. Door vererving kwam de
adellijke familie Van Coeverden in bezit van De Haere. Zij bewoonde het
huis/kasteel tot 1750. Vanaf die tijd werden door de toenmalige
eigenaar, diverse ingrijpende veranderingen in en om het huis
gerealiseerd.
Als je goed kijkt zie je tussen Dinie en Lia onze verdekt opgestelde
opperspreekstalmeester. Het huis en het landgoed werden in 1962
verkocht aan de gemeente Deventer, die er nooit een bestemming aan
heeft gegeven. In 1996 is, na verkoop aan Stichting IJssellandschap, De
Haere gedurende een periode van 3 jaar gerestaureerd. De havezate,
zoals het nu deftig heet, is sinds 1999 in oude glorie hersteld en
wordt weer bewoond door een oud adellijk geslacht (de familie van
Dedem, die naam zijn we in Overijssel al vaker tegengekomen). Wij
kwamen op onze wandeling ook langs de inlaatwerken uit de IJssellinie,
die een onderdeel zijn van de Nederlanse waterlinie tegen mogelijk
Russisch offensief uit 1950 - 1968 (koude oorlog).
We hebben genoten van de prachtige omgeving en het heerlijke weer. Toen
bij de auto bleek dat we in vergelijking met de dag ervoor wel erg
weinig hadden gelopen stelde een niet nader te noemen persoon voor om
het rondje er nog een keer achter aan te lopen. De reacties zijn te
raden. Op naar de koffie in Wijhe.
WANDELING OP DINSDAG 25 APRIL 2006: "WAPENVELD" We vertrokken met 2 auto’s richting Wapenveld , naar het
terrein “Petrea” genaamd, onder uitstekende weersomstandigheden.
We hadden er in November voor het laatst gelopen onder gladde omstandigheden, maar daar was nu geen sprake van want het was bijna 20 graden. Jannie wilde graag een warming up omdat we er normaal direct in een stevig tempo vandoor gaan. Ze had Theo geraadpleegd en die zei: je kunt ook beginnen met een rustig tempo, zo gezegd zo gedaan. Petrea is een typisch Veluws boslandschap met veel naaldbos en enkele heidevelden. Ook eiken- en beukenlanen en spontaan ontstaan berken-dennenbos. Midden in het terrein bevindt zich een boerderijtje met wat grasland Het bos bestaat voornamelijk uit grove den en andere naaldbomen. Hier groeit onder andere de dennenorchis. Loofbomen zijn in geringe mate aanwezig, meestal in de vorm van lanen en singels. Ook in het bosreservaat op de voormalige stormvlaktes uit 1972/73 zijn veel berken ontkiemd. De plaatsen waar vroeger keileem werd gewonnen zijn goed herkenbaar omdat daar boomsoorten zijn aangeplant die een wat voedselrijkere bodem verlangen, zoals eik, beuk, Amerikaanse eik, douglas of sitka. De onderbegroeiing is niet rijk aan soorten. Maar tussen de kraaiheide, bosbessen en bochtige smele komen wel enkele bijzonderheden voor, zoals veelbloemige salomonszegel, grote wolfsklauw en rondbladig wintergroen. Ook groeit plaatselijk hengel, een halfparasiet die voedsel onttrekt aan de wortels van grassen. Kenmerkende heidesoorten zijn struikheide, dopheide, kraaiheide, tormentil, zandzegge en schapegras. De mineraalrijke plekken waar destijds de takken en stobben van het stormhout zijn verbrand, vertonen een dichte begroeiing van duinriet. We genoten volop van het mooie weer en na WANDELING OP WOENSDAG 26 APRIL 2006: "DALFSEN"
Het was niet zulk mooi weer als dinsdag, maar vol goede moed
vertrokken we met 7 personen naar Dalfsen. Achter het station bij huize den Berg
parkeerden we de auto. Het “Goed De Berch” wordt voor het eerst genoemd in 1483.
het werd in 1703 door Willem Jan van Dedem gekocht. Ongeveer op de dezelfde
plaats liet hij een nieuw huis bouwen dat in 1705 klaar was. Op de voorgevel
van het huis zijn de alliantie-wapens van hem en zijn vrouw Gerbrecht van
Deelen te zien. Sinds 1705 is het huis door zeven generaties Van Dedem bewoond.
![]() Lia en Eugene
kwamen toen tot de ontdekking dat ze hun poles hadden laten liggen in
de eigen auto en die stond nog op de parkeerplaats
in Zwolle. Lia verweet Eugene dat hij de stokken vergeten was en
Eugene zei dat
Lia erop moest letten. Maar niet getreurd we gingen op pad en
vermaakten ons best. Ria
was na lange tijd ook weer aanwezig en het deed ons goed dat ze weer beter was. Jan wilde met zijn nieuwe camera de foto die Eugene op 7 december jl. had gemaakt overdoen:
Jan heeft zijn camera ingesteld op breedbeeld en dat heeft het bovenstaande effect. Jan kan tevreden zijn. Uit onderstaande foto blijkt dat we als groep (hoe groot of hoe klein ook) elke wandeling weer onderwerpen vinden om over te discussiëren: Na een wandeling van ongeveer |
||||||
NAAR BOVEN | ||||||